خداوند تبارک وتعالی نسبت به آخر کار هشدار وتوجه داده است ودر آیاتی که تذکر داده که به بعضی از آنها اشاره می شود
در آل عمران آیه 193می فرماید توفنا مع الابرار
ال عمران ایه و102132فلاتموتن الا وانتم مسلمون
در اعراف آیه 126می فرماید توفنا مسلمین
در اعراف آیه 128می فر ماید والعاقبه للمتقین
از مجموع این آیات استفاده می شود که انسان چگونه بوده مهم نیست چگونه مردن مهم است
نقل شده است که فُضیل بن عیاض که یکی از مردان طریقت است شاگردی داشت که
داناترین شاگردان او محسوب می شد؛ روزی مریض شد و زمان اختصار او فرا رسید.
فُضیل به بالین او آمد و نزد سر او نشست و شروع کرده به خواند سوره «یس».
آن شاگرد محتضر گفت: این سوره را مخوان ای استاد؛ فضیل ساکت شد و به او
گفت: بگو «لا اله الاّ الله»، گفت: نمی گویم چون من بیزارم از آن، و با
همین حال مُرد فضیل از مشاهده این حال بسیار ناراحت شد و به منزل خود رفت و
بیرون نیامد؛ تا اینکه او را در خواب دید که او را به سوی جهنم می کشند.
از او پرسید که تو داناترین شاگردان من بودی، چه شد که خداوند معرفت را از
تو گرفت و به عاقبت بد مردی؟
گفت: به خاطر سه چیز که در من بود:
«اول
نمّامی و سخن چینی کردن؛ دوم حسد بردن؛ سوم آنکه من بیماریی داشتم وبه
طبیبی مراجعه کرده بودم و او به من گفته بود که هر سال یک قدح شراب بخور،
اگر نخوری این بیماری در تو باقی خواهد ماند. من نیز بر حسب سخن آن طبیب
شراب می خوردم. به این سه چیز که در من بود عاقبت من بد شد و به آن حال
مُردم»